“Als het leven je citroenen geeft, dan
maak je er limonade van,” zullen ze gedacht hebben. Het blijft speculeren, maar
vermoedelijk betreft het hier twee vutters die na lang dubben vanuit het dorp toch
naar het centrum van Ostrava zijn verhuisd. De voordelen leken zwaarder te wegen:
dichtbij hun dochter en twee kleinkinderen, 5 minuten vanaf het winkelcentrum,
lekker mobiel, mooi praktisch. En daarom gingen ze uiteindelijk over tot de
koop van prefab flat mét bescheiden balkon.
Met haar ging het wel; ze redderde in huis, ze paste op haar kleinkind, ze zorgt voor hem. Hij ging zich stierlijk vervelen. Duimendraaiend op de bank. Hij miste het bos, en z'n klusschuur, en 's ochtends reeën in de tuin, en het pad naar de voordeur sneeuwvrij maken, en dorre bladeren verbranden.
En zo is het klussen begonnen.In het begin vroeg zij zich nog af of het niet een beetje té was. Of hun
balkon niet te veel afstak bij die van de buren. Maar hij wilde er niet van
weten. Hij laat zich mooi niet in het stadse keurslijf duwen.
Eenmaal op gang blijven de ideeën maar
komen. Van decoratie gaat het inmiddels naar totaalbeleving. En handig als hij
is, buit hij de mogelijkheden van het bescheiden balkon volledig uit. In zijn
enthousiasme heeft hij haar uiteindelijk ook meegesleept. Zij mist hun oude
stek toch ook wel. Vooral de narcissen in het voorjaar. Ook dat is inmiddels
opgelost. Vanuit de woonkamer lijkt het nu net alsof je je midden in een veld
vol wuivende narcissen bevindt.
